En dan komt het ineens dichtbij

Onwerkelijk, onrealistisch, spannend, maar oh zo veel zin! Over een kleine maand reis ik af naar Thailand, Cambodja, Laos en Vietnam.

Na in augustus afgestudeerd te zijn gingen er twee dingen door mijn hoofd, ik wil werk, leuk en uitdagend werk gerelateerd aan kinderen/jeugd en pedagogiek en het liefst gecombineerd met sport. Zie dat maar eens te vinden in deze tijd van overvloed aan sollicitanten, dan kom je met je twee jaar durende stage niet ver. Daarnaast de continue innerlijke strijd: 'Als ik werk vind, kan ik niet reizen, maar geld verdienen en een fijne baan hebben is wel voor de langere termijn en ook iets wat ik graag wil.' Vele gekke dingen heb ik gedaan om geld te verdienen, post sorteren, op en neer naar Hilversum om 2 uur schoon te maken enz. Gelukkig altijd met de constante factor van de BSO. Maar toen kwam eindelijk een tijdelijke fulltime baan op mijn pad, geloof me het meest saaie administratieve werk ooit. Maar nu met als doel om te gaan sparen voor mijn reis. Begin april, had ik de laatste afwijzing van een sollicitatie en heb ik besloten toch echt te gaan. Dat is vast een opluchting geweest voor de vele vrienden die gek moeten zijn geworden voor mijn continue getwijfel en change of plans!

En ja dan ineens is het zo ver, grootste deel van inentingen zijn binnen, to do listen zijn opgesteld en het advies van mijn reislustige vrienden wordt ingewonnen.

Afgelopen week ben ik met 2 meisjes in contact gekomen en wij gaan samen onze reis starten in Bangkok. Doordat we alle drie een ander tijdsbestek hebben zullen we waarschijnlijk los van elkaar naar Bangkok vliegen en hier elkaar opwachten! :) Vervolgens zien we wel hoe onze reis verder verloopt, we vinden het fijn samen te starten, en naar de eerstvolgende bestemming te reizen. Maar gezien ik korter ga zal mijn tempo wat opgeschroefd moeten worden. Mijn exacte route en vliegdatum staat nog niet vast. Vermoedelijk vlieg ik voor of op mijn verjaardag. Een latere korte update volgt.

Daarnaast is het ook onwijs gaaf dat Merel (van den Nobelen) mij op komt zoeken halverwege mijn reis in Vietnam. Deze harde werker heeft niet heel lang vrij dus in twee weken zullen wij samen door Vietnam trekken. Ik vind het zo tof dat ze langs komt! :)

Mijn emoties gaan de laatste dagen op en neer, stress, spanning, angst "waarom wil ik hier zo nodig aan beginnen", maar vooral zin, enthousiasme en al wetende dat ik een fantastische tijd tegemoet ga overheersen mijn gedachten.

Ik beloof jullie hier geen ellelange verhalen te plaatsen! Maar dit te gebruiken als een korte update :). Dit verhaal is nu wel even langer, maar niet iedereen heeft mij eindeloze getwijfel en gezeur meegekregen :p.

Daarnaast wil ik afsluiten met de oneliner die mijn voormalig manager aan mij meegaf, welke ze bij mij vond passen.

'Good things never came from comfort zones!'

Nou daar ga ik dan nu ook eens even uit stappen.

Mochten jullie leuke banen tegenkomen schroom niet mij te contacten! Want ik wil heel graag aan het werk als ik weer terug ben van deze reis :).

Liefs, van een stuiterende Inge!